Ana Sayfa Edebiyat „Kaleminden değil, kalbinden süzülen dizeler“

„Kaleminden değil, kalbinden süzülen dizeler“

1218
Paylaş

Öğretmen, Şair ve toplum insanı ALİ ŞEVKET DURMUŞ 29.05.1940 yılında Nenkovo’da dünyaya geldi. Kırcali Pedagoji Okulundan mezun olarak öğretmen oldu, baştan Byal İzvor (Akpınar)’da, daha sonra gıyaben Sofya Üniversitesi Türkoloji Bölümünü ve ikinci ihtisas olarak Bulgar Dili ve Edebiyatı bitirerek Ardino Lisesinde yıllar boyu eğitimcilik hizmetinde bulundu, Türkçe ve Bulgarca öğretmenliği yapı.
Öğretmenliğin yanı sıra hayatı boyunca yerel ve ülke çapında yayımlanan gazete ve dergilere muhabirlik yaptı. Sadece haber yazmadı – eğitim, kültür-sanat, edebiyat ve değişik toplumsal konularda yayınladığı makalelerle görüş ve fikirlerini paylaştı.
Şairliği vardı – iddiasız, insancıl, lirik, ince ruhlu, iyimser, gülümser.
Eğitimcilik ve şairlik bir arada olunca iç ve dış dünyanın merkezi elbette ki çocuklar olacak. Bu Ali Durmuş’ta en belirgin bir şekilde ön plandaydı. Çok severdi çocukları ve kaleminden değil, kalbinden süzülen dizelerini çocuklara hasretmişti “Yeşil Orman” kitabında (2013).
Mizah duygusu da bir o kadar belirgin ve güçlüydü – mizahi şiirleri, öyküleri, feyletonları kendisini bile bu edebi türün kahramanı kılmıştı (“Kadın Deyip Geçmeyin” -2002). Bu mizah duygusunu yitirmeden veda etti hayata bundan üç yıl önce.
Demokrasiye geçişimizde zaten bir toplum insanı olan Ali Durmuş toplumsal hayatta ön plana çıktı. O ilk demokrasi heyecanını Belediye Meclis Başkanlığı görevini üstlenerek yaşadı. Ama koltuk sevdalısı olmadı hiçbir zaman. Makamdan, otoriteden yararlanmak aklının ucundan bile geçmeden yaşamını sıradan herkesler gibi yine iddiasız bir şekilde sürdürdü, alçak gönüllülükten ödün vermedi.

Ali Durmuş’u rahmet ve saygıyla anıyoruz!
Ruhu şad, mekanı Cennet olsun!
Selahidin Karabaşev

Olaybg.com