Her an çökme tehlikesi bulunan eski köhne evler. Onları Strajevtsi köyü etrafına dağılmış tepelerden birinde buluyoruz. Bu mahallenin adı Borovçani. En yakın yol yaklaşık 3 km uzaklıkta, en yakın dükkan ise Boyno köyünde ve 6 km uzaklıktadır. Harabeler arasında korunmuş, fakat köhne yapılardan ikisinde yaşam belirtileri görmemiz şaşırtıcı.
Dağlarda yetişen 59 yaşındaki Sabri, yine dağda yaşamayı tercih etti.
Rodop dağlarının sakini, “40 yıldır burada yaşıyorum. Dört ineğim var. Bununla geçiniyorum. Önceleri Kırcali’deki Arda fabrikasında çalıştım, ancak kapatılınca buraya döndüm” diye paylaşıyor.
Gerekli erzaklarını nereden alıyorsun?
Sabri her Pazartesi ve Çarşamba erzak münibüsü geldiğini bildiriyor. Ve Borovçani’den yaklaşık 3 km uzakta yolun asfaltlı bölümünde duruyor…
Neden burada yaşamayı seçtin?
Sabri, “Burada doğduk, büyüdük, bizim için hayat burada. Bizler dağların insanlarıyız. Bu ev dedemin evidir. Ne zaman inşa edildiğini bilmiyorum, ancak en az 150 yıllık bir ev. Her an yıkılabilir, fakat ben buradayım” diye belirtiyor.
Yüzünde gülümseme ile karşıki evden 57 yaşındaki Sevdiye bizleri karşılıyor. Muhasebeci olarak çalışmış. Erken emekli olmuş ve buraya, dağa dönmüş. Sadece kış aylarında Türkiye’ye gidiyor. Sözleri Sabri’nin sözlerinden farklı değil. Doğduğu topraklar ile bağı çok güçlü.
Sevdiye, “Bu yeri seviyorum, burada doğdum. Yolları yaya geçiyoruz, hatta asfalt yola kadar kaç kilometre olduğunu bilmiyorum” diye belirtiyor ve yine gülümsüyor.
Her ikisi de, tepelerin hayat dolu olduğu zamanları sevgiyle hatırlıyor.
Sevdiye, “Burada 50-60 kişi yaşıyorduk” diye belirtiyor. Sabri de ilave ediyor, “Bu evlerin tamamı doluydu. Her evde 5, 6, 7 çocuk vardı, şimdi ise gördüğün gibi hepsi terk edilmiş ve çökmüş, bu kadar”.
Sessizliğe, mesafeye ve koşullara rağmen, Sabri ve Sevdiye burada gülümsemeyle ve memnuniyetle yaşıyor.
Olaybg.com
